Poniedziałek

„Literatura i malarstwo. Korespondencja sztuk” otwierają malowidła z Lascaux odkryte incydentalnie przez Marcela Ravidat w 1940 roku. Od tamtej pory jaskinia z Lascaux jest nie tylko najdawniejszym (15 tys. lat) utrwalonym malowidłem cywilizacji, ale jednocześnie pierwszą książką świata, pradziennikiem wyrwanego z natury człowieka. Był to czas, gdy malarstwo i literatura stanowiły nierozerwalną jedność, monolit, przy pomocy którego jednostka opisywała byt społeczny, rzeczywistość swojego stada. Jednak przed poczwarką presztuki leżało nowe, zapisane w jej wnętrzu zadanie, zasada dziejów, postępu domagała się kolejnych kroków. Z czasem obrazy zatęskniły za linią ruchu, biegiem bizona, falbaną ognia, „papierosem” autora Kosmosu, dlatego z upływem wieków przepoczwarzały się, przekształcały, przeobrażały w znaki, symbole, hieroglify, ostatecznie ewoluując w pięknego motyla: słowo pisane. Malarstwo i pismo przestały być tożsame, stały się osobnymi środkami wyrazu. W historii służyły Bogu, porządkowi, rewolucjom i dyktatorom, pamięci i rozwojowi, lecz przeważnie wyrażeniu, wypowiedzeniu się pojedynczej jednostki.